انبارها حافظ سرمایه مادی مالکین یا صاحب امتیازان خود هستند ، خواه این سرمایه به صورت محصولاتی وارداتی و آماده تزریق مویرگی به بازار باشد ، خواه به عنوان مواد و محصولات در شرف ورود به خط تولید شناخته شوند و خواه به عنوان ماده ای اولیه ، بدون تغییر از فروشنده گرفته شده و در انبار قرار گیرند ؛ در هر صورت وجهی مادی بابت آن ها پرداخته شده و نگهداری از آن ها عملاً همانند امور انجام شده در بانک ها می باشد .

در بانک ها علاوه بر سیستم های حراستی ، پشتوانه دیگری نیز وجود دارد که سبب می شود تا سپرده گذار با خیال آسوده دارایی های خود را به دیگری بسپارد . بیمه اموال مراجعین به عنوان یکی از ابتدایی ترین اصول بانکداری سبب می شود تا فردی که سرمایه خود را در حساب های مختلف نگهداری می کند ، بداند که حتی سرقت ، آتش سوزی ، زلزله و ... هم دارایی های وی را از بین نبرده و عملاً پس از تحویل این وجوه به بانک ، سرمایه وی به صورت اعدادی دیجیتالی در مرکز داده ای سراسری در می آیند .

با بازگشت به بحث اجاره انبار باید گفت که حتی بزرگترین و مجهزترین انبارهای دنیا نیز از شر حوادث مخرب و آسیب زننده در امان نیستند ، از این روی هرچقدر هم که سامانه های تدافعی و پیشگیرانه این سیستم پیشرفته باشد باز هم به صورت کامل قادر به دفع همه تهدیدات نخواهد بود ، از این روی بیمه وارد عمل شده و با پذیرش پرداخت خسارات احتمالی ، شرایطی را به وجود می آورد که مستاجر یا مالکین هر واحد ، با فراغ بال محصولات خود را در انبار نگه دارند .